تاثیر تمرین مقاومتی بر بیان mrna و میزان پروتئین il-15 عضله تند تنش موش های صحرایی دیابتی

چکیده: مقدمه: تمرینات ورزشی مقاومتی باعث افزایش توده عضلانی، قدرت و عملکرد عضلات در دیابتی ها می شوند. سایتوکاین il-15 (اینترلوکین-15) به عنوان یک فاکتور آنابولیک برای عضله اسکلتی عمل می کند. همچنین il-15 می تواند متابولیسم محیطی گلوکز را تنظیم کند. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات تمرین مقاومتی مزمن بر بیان و پروتئین il-15 عضلات اسکلتی و همچنین عوامل التهابی در عضله اسکلتی در موش های صحرایی دیابتی بود. مواد و روش ها: موش های صحرایی به گروه های کنترل، تمرین، دیابتی ایجاد شده با استرپتوزوتوسین و دیابتی تمرین تقسیم شدند. گروه های تمرین برای تمرین مقاومتی بالا رفتن از یک نردبان 1 متری با وزنه ای که به دم آن ها آویزان بود را اجرا کردند. بیان ژن il-15 و il-6 عضلات نعلی و خم کننده بزرگ انگشتان پا به وسیله روش real time بررسی شد. همچنین مقدار پروتئین il-15، il-6، tnf-? و il-1? عضلانی و سرمی با روش الایزا اندازه گیری شد. یافته ها و نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داده که تمرین مقاومتی تحریک آنابولیکی لازم را برای حفظ توده عضلانی در گروه دیابتی تمرین در عضله خم کننده بزرگ انگشتان پا را ایجاد کرده است. میزان بیان mrna il-15 عضله نعلی در گروه دیابتی تمرین افزایش یافته است. افزایش سطوح پروتئین il-15 در گروه های تمرین سالم و دیابتی در هر دو نوع عضله مشاهده می شود. همچنین نتایج نشان دهنده آن است که تمرین مقاومتی نتوانسته است عوامل التهابی را در عضلات اسکلتی گروه های تمرین کرده کاهش دهد. به دلیل داشتن محتوای میتوکندریایی بالاتر و قرار گرفتن در مسیر اکسیداتیو عضله نعلی بیشتر تحت تاثیر دیابت قرار می-گیرد. عدم ارتباط بین بیان و پروتئین il-15 احتمالاً به دلیل مهارکننده های نسخه برداری و ترجمه ای است که در سکانس ژن il-15 وجود دارد.